Sossusvlei

Zondag 3 augustus

Vandaag gaan we na een goede en ongestoorde nachtrust beginnen aan een relaxte ochtend: eerst heerlijk ontbijten, en dan boodschappen doen voor de komende drie dagen. We besluiten weer bij de Spar te gaan, aangezien daar de meeste keuze is. Het is zondag, dus alcohol kopen is weer verboden. Gelukkig zijn we hierop voorbereid en hebben we geen alcohol problem: we hebben voldoende bier en wijn om de komende dagen door te komen!

We vervolgen onze weg richting Walvisbaai over de B2, en vlak voor Walvisbaai gaan we de C14 op. De eerste 150km komen we geen mens tegen, het is een rechte weg, dwars door de woestijn. Het eerste deel is het Doreb national park. Daarna verandert het landschap, en de volgende 130km gaan we over de Kuiseb pas en door de Kuiseb canyon, met schitterende uitzichten alsof je in Zwitserland bent. Daarna rijden we via de Gamsberg pas (2334 meter hoogte) – waar het lijkt alsof we op de toppen van de bergen rijden – richting Solitaire, het enige “dorp” dat tussen Swakopmund en de Sossusvlei ligt. Nou ja, dorp: het is een benzine station, een lodge, een restaurant en een bakker. Dit super leuk “dorpje”, staat bekend om zijn zelfgemaakte appeltaart. We tanken de auto vol, lunchen, en kopen 4 stukken appelgebak (voor op de camping) en twee koffie voor in de auto. Er hangt nog een een krijtbord met daarop het weerbericht – neerslag van de afgelopen jaren. Het regent hier immers zelden. Het laatste stuk gaat door de prairie, en op iedere hoek zou je John Wayne kunnen tegenkomen. We staan versteld van de diversiteit aan natuur in dit land.

De rit verloopt voorspoedig en we arriveren om half 3 op onze camping. Deze ligt in het plaatsje Sesriem, bij de ingang naar de Sossusvlei. Sesriem komt van “6 riemen”, die nodig waren om water uit de kloof te halen. Het plaatsje bestaat uit een camping en een restaurant, dat eigendom is van de locale overhead. Vanaf deze ingang is het nog eens 65km tot aan de Sossusvlei! Onze camping ligt naast de ingang, en achter een tankstation waarbij een kleine winkel is. Deze camping heeft de kampeerplaatsen in een grote circel, met in het midden een zwembad. Iedere plaats (500m2!) heeft een houten gebouw waarin een toilet, douche en keukentje is. Heel erg mooi en praktisch! Romy geniet met volle teugen van het douchen in de heerlijke middagzon. De rest van de middag maken we deze plaats de onze en na onze braai en het kampvuur gaan we vroeg naar bed: morgen willen we om half 7 aan de poort naar de Sossusvlei staan als deze open gaat...

Maandag 4 augustus

We staan om half 6 op om onze dak-tenten in te pakken, en ons klaar te maken voor de rode zandduinen! We staan om half 7 bij de poort, samen met nog 15 andere Jeeps…We begeven ons dus naar een toeristische attractie. We kopen een park permit, en rijden 45km richting Sossusvlei om bij “Dune 45” te arriveren. Deze duin is vooral bekend omdat hij meer dan 300meter hoog is, en dicht bij de weg ligt. Gemakkelijk dus om je auto te parkeren, en deze duin dan te voet te beklimmen! Sam, Juul en ik gaan naar boven, terwijl Romy ons van beneden gadeslaat, en foto’s neemt. Haar been laat deze wandeling jammer genoeg niet toe. Ook voor ons is deze duin een behoorlijke klim – zeker omdat we gretig en enthousiast van start gaan. Het is een prachtige ervaring, over de rode zandrichel van de duin naar boven te lopen.

Het naar beneden gaan gaat een stuk sneller – je kunt dit met springen doen wat een heerlijke zweefgevoel geeft. Eenmaal beneden heeft Romy het ontbijt klaar staan en delen we onze ervaring met haar.

We rijden nog 20km door om bij de ingang van de Sossusvlei te komen. Hier aangekomen is het nog 5km door het mulle zand. Deze gaan per pendel-jeep richting de twee “vleien”: de Sossusvlei en de Deadvlei. Als we op dit punt aankomen is Dune 45 een lachertje: het is een pure toeristische attractie. Hier zijn veel mooiere, hogere duinen die je in je eentje kunt beklimmen, in plaats van met 50 anderen. We gaan eerst richting Deadvlei – een voettocht van 1.5km door het zand. Ook Romy besluit mee te gaan – en al sjravelend bereiken we de Deadvlei. Een zeer knappe prestatie van haar! De beloning is een prachtige vlei – een witte vlakte met dode bomen, omgeven door de rode zandduinen. Deze kameeldoornbomen zijn al meer dan 800 jaar dood en staan hier nog steeds!

Daarna gaan we nog door naar de Sossusvlei, waar levende bomen omgeven worden door rode zandduinen. Ook deze bomen staan al meerdere eeuwen, en de Sossusvlei loopt ongeveer een keer per 4 jaar onder water. Sossus is “blinde rivier” en bij de zeldzame regenval loopt de rivier de Tsauchab vol en eindigt hier tussen de rode zandduinen en vormt een meer. De rest van de tijd staan het hier dus droog.

Na deze prachtige ochtend gaan we terug naar onze camping waar we om half 12 aankomen. We hebben al een heel programma gedaan, en het is nog steeds ochtend. De meiden willen de rest van de dag aan het zwembad liggen. Ik ga even langs de Oasis lodge waar een kleine auto-reparatie plaats is. Gisterenavond liep de temperatuur van onze ijskast langzaam op, terwijl deze als we rijden weer omlaag gaat. Er is dus blijkbaar een probleem met de tweede accu. In de werkplaats wordt deze doorgemeten, en blijkt inderdaad de geest te hebben gegeven. Alleen als we rijden doet de ijskast het… In deze werkplaats hebben ze geen reserve/ nieuwe accu. Daarvoor moeten we naar de dichtsbijzijnde stad: ongeveer 200km verder. Gelukkig heeft onze ijskast ook een 220V aansluiting, en zijn ze in de werkplaats zo vriendelijk mij een stroomkabel te geven. Bij het tankstation koop ik een verlengkabel, zodat we als we op de camping staan via de stroom ons eten (en bier) koud kunnen houden.

De rest van de middag en avond genieten we van onze mooie campingplaats en het koude bier - proost!